Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Μια έκκληση για βοήθεια....

Η σημερινή ανάρτηση μου είναι διαφορετική από τις άλλες,είναι μια ανάρτηση που περιγράφει την απέναντι μεριά της ζωής....σήμερα δεν έχει δημιουργίες,δεν έχει χειροποίητα.Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν πράγματα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.Το σκέφτηκα πολλές φορές αν πρέπει να μιλήσω για την συγκεκριμένη περίπτωση και κατέληξα πως δεν έχω λόγο να μην το μοιραστώ μαζί σας, άλλωστε μπορεί να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Η οικογένεια μου τον τελευταίο καιρό απέκτησε άλλον έναν γιο,όπως ίσως γνωρίζεται κάποιοι φίλοι είμαι μητέρα ενός εικοσιδιάχρονου νεαρού φοιτητή,ο Νίκος φίλος του γιου μου είναι ο νεαρός εκείνος που μπήκε στην καρδιά μου και στο σπιτικό μου τους τελευταίους μήνες.Ο Νίκος είναι 22 χρονών,ένα παιδί από εκείνα που είμαι σίγουρη πως υπάρχουν και άλλα σαν και εκείνον που η ζωή τους έδειξε το σκληρό πρόσωπο της.Από τα 13 του ζούσε και μεγάλωνε με τον πατέρα,δεν θέλω να αναφέρω από λεπτότητα και σεβασμό στο πρόσωπο του για ποιο λόγο συνέβη αυτό,ο πατέρας εργαζόταν στον ΟΛΠ (λιμάνι) μεγάλωνε και στήριζε το Νίκο.Όταν πέτυχε στη σχολή ηλεκτρολόγων στην Λαμία κανείς δεν φανταζόταν την συνέχεια...Ο πατέρας του Νίκου κτυπήθηκε από την επάρατη νόσο και μέσα σε μια νύχτα άλλαξε ολόκληρη η ζωή του...πριν προλάβει να πετάξει τα φτερά του τσακίστηκαν.Ο Νίκος διέκοψε τις σπουδές του γιατί έπρεπε να γυρίσει να φροντίσει τον πολύ άρρωστο πατέρα του...Καρκίνος στο κεφάλι...χημιοθεραπείες,φάρμακα,έξοδα,ένας σταυρός που  αναρωτιέμαι μέχρι σήμερα πως τον σηκώνει....Έσοδα δεν υπάρχουν,οικογένεια δίπλα του δεν υπάρχει,φαγητό λιγοστό,ενοίκια απλήρωτα και από ότι έμαθα τα τελευταία χρόνια τους έχουν διώξει από εφτά σπίτια...ο Νίκος δεν μπορεί να εργαστεί  γιατί ο πατέρας του πλέον δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί,αυτό σημαίνει πως τον ταΐζει,τον πλένει,τον αλλάζει,τον σηκώνει τον μεταφέρει στο νοσοκομείο για θεραπείες...Και φυσικά δεν φτάνει όλος αυτός ο πόνος έρχεται και το τέρας της γραφειοκρατείας να αποτελειώσει τον Νίκο και τον πατέρα του.Τα χαρτιά για την σύνταξη του πατέρα μετά από 27 χρόνια εργασίας κατατέθηκαν πριν λίγους μήνες αλλά η επιτροπή που θα εγκρίνει το αστρονομικό ποσό των 600 ευρώ δεν λέει να φανεί.Προσπαθώ με την οικογένεια μου τον τελευταίο καιρό να βοηθήσω το Νίκο με όλες μου τις δυνάμεις και με όποιο τρόπο μπορώ,αλλά οι ανάγκες είναι πολλές και η ανακούφιση είναι μικρή....Στο πλευρό του βρίσκεται όσο μπορεί και  ένας φιλεύσπλαχνος φίλος ο οποίος έχει προσφέρει τα τελευταία χρόνια στον πατέρα και το παιδί αμέριστη βοήθεια.
Πάνες ακράτειας,βαμβάκι,χαρτικά και βασικά είδη διατροφής είναι οι κύριες καθημερινές τους ανάγκες!
Αν κάποια από τα παραπάνω είδη έχει την δυνατότητα κάποιος φίλος να προσφέρει στο Νίκο μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο προσωπικό μου mail που είναι mariakper@gmail.com
Το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας εξαθλιώνει καθημερινά τους πολίτες που νοσούν!
Συγχωρέστε με αν σήμερα σας βάρυνα την καρδιά!

7 σχόλια:

  1. Μαράκι μου έκανες πολύ καλά που το μοιράστηκες μαζί μας. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που μπορούν να βοηθήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θα σου στείλω email!!!!
    Μέσα στο δράμα που ζουν αυτοί οι δυο άνθρωποι, είναι τυχεροί που βρεθήκατε στο δρόμο τους.
    Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να αλλάξει η τύχη τους και ειδικά του Νίκου, του παληκαριού αυτού που αναγκάστηκε να μεγαλώσει τόσο γρήγορα. Ολόψυχα ελπίζω να ξεπεράσει και ο πατέρας του το πρόβλημα υγείας του ή εστω να μην ταλαιπωρείται...όσο γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δήμητρα μου καλημέρα,σε ευχαριστώ ολόψυχα,το σχόλιο σου με συγκινεί ιδιαίτερα,η αλήθεια είναι πως ήμουν διστακτική για τον αν έπρεπε να το μοιραστώ μαζί σας....οι καιροί είναι δύσκολοι και περιπτώσεις ανθρώπων που υποφέρουν σίγουρα υπάρχουν πολλές...αλλά τα θέματα υγείας είναι τα πιο δύσκολα γιατί σε αφοπλίζουν και πόσο μάλλον ένα νεαρό παιδί που δεν έχει και τα μέσα.Το αλλό θέμα που προκύπτει είναι ότι ο κόσμος πολλές φορές θέλει να βοηθήσει αλλά διστάζει γιατί δεν ξέρει αν αυτό το οποίο του περιγράφουν είναι αλήθεια ή πρόκεται για απάτη.....τους δικαιολογώ γιατί πολλοί εκμεταλεύτηκαν την καλοσύνη τους και τους εξαπάτησαν!!!! Ο Νίκος είναι περήφανο παιδί και δεν ξέρει ότι γράφω για εκείνον σήμερα,για τους φίλους που θέλουν να μάθουν για το Νίκο μπορώ να μιλήσω off line! Σε ευχαριστώ πολύ για μια ακόμη φορά για την ανταποκρισή σου Δήμητρα μου!!!!!!! Σε φιλώ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρία μου να το προωθήσουμε μέσω φέις και όπου αλλού μπορεί ο καθένας !
    Σφίγγεται η καρδιά μου μπαίνοντας εδώ να βλέπω ένα σχόλιο μόνο από τη Δήμητρα!
    Η ζωή δυστυχώς δεν είμαι κορδέλες και φιόγκους!
    Μπράβο σου που το βγάζεις τόσο όμορφα στον αέρα.
    Πόσο άδικη και σκληρή είναι η ζωή.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου καλησπέρα,το μόνο που έκανα όσο αφορά το fb σήμερα το πρωί ήταν να το αναρτήσω στην ομάδα του bloggers sharing, δεν θέλω να το αναρτήσω στο χρονολόγιο μου γιατί δεν θα ήθελα να φέρω το Νίκο σε δύσκολη θέση,αν μπορείς να το προωθήσεις από εκεί όπως ήδη αρκετοί φίλοι ανταποκρίθηκαν μέσα από το fb αλλά και με mail, θα το εκτιμούσα ίδιαίτερα!!!! Θα σου πω και ένα ευχάριστο που συνέβει πριν λίγες ώρες το οποίο ήταν το καλύτερο νέο για την περιπτωση του Νίκου και του πατέρα....μέτα από ένα μήνα αγώνα και αγωνίας καταφέραμε με τον άντρα μου να επισπεύσουμε το χρόνο της επιτροπής να επισκεφθεί τον πατέρα μέσα στο επόμενο δεκαήμερο και να εγκριθεί η σύνταξη του......από εκείνη την ώρα που λάβαμε αυτό το τηλεφώνημα ο Νίκος πετάει στα σύννεφα....!!!! και εμείς μαζί του!!!! Ο πατέρας είναι ακίνητος στο κρεβάτι και όταν του είπε ο Νίκος ότι σε λίγες μέρες θα περάσει επιτροπή για να πάρει σύνταξη,άρχισε να γελά,έφαγε με περισότερη όρεξη , έγινε πιο ομιλητικός και επικοινωνιακός.Θέλω να πιστεύω πως σε λίγο καιρό αυτή η οικογένεια θα ανακουφιστεί!!! Αριστέα μου σε ευχαριστώ ολόψυχα και σου στέλνω τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
  4. Πολύ καλά έκανες και το ανάρτησες, θα δω και εγω πως μπορώ να βοηθήσω. Καταλαβαίνω απόλυτα τον Νίκο μιας και όταν ήμουν και εγω στα 26 πέρασα ακριβως το ίδιο με τον μπαμπά μου, αλλά τουλάχιστον δεν ειχα το τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και ειχα ανθρώπους δίπλα μου. Και μας με την σύνταξη εκαναν εναν ολόκληρο χρόνο να την βγάλουν τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την ανταπόκριση!!!! Είναι πολύ σπουδαίο οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν και να βοηθούν τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις...όσο για τις συντάξεις και τους πόρους αυτών των περιπτώσεων, με μια λέξη ....Να είσαι πάντα καλά εσύ και οι αγαπημένοι σου,σε ευχαριστώ και πάλι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η λέξη είναι ΕΓΚΛΗΜΑ....δεν ξέρω γιατί δεν την πήρε το σχόλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή